St-Denis Basilica, Paris
Bazylika Saint Denis (fr. basilique Saint-Denis) – nekropolia królów francuskich, w której zostali pochowani prawie wszyscy monarchowie francuscy. Bazylika znajduje się w mieście o tej samej nazwie, które mieści się zaraz za północnymi rubieżami Paryża. Święty Dionizy, patron Francji i zarazem bazyliki, był według legendy pierwszym biskupem Paryża. Na miejscu jego pochówku wzniesiono początkowo kaplicę. Dagobert I ufundował opactwo i sprowadził do Saint-Denis benedyktynów.
Budowę obecnej bazyliki, jednej z pierwszych budowli wzniesionych w stylu gotyckim, rozpoczęto w 1136 za czasów opata Sugera, prace zakończono dopiero u schyłku XIII wieku. Opactwo służyło przez wieki jako sceneria uroczystości pogrzebowych i miejsce pochówku królów Francji. W sarkofagach, często zdobionych rzeźbami, pochowani zostali wszyscy monarchowie francuscy rządzący od X wieku do 1789. Brakuje tu tylko szczątków:
- Filipa I, pochowanego w opactwie Fleury
- Ludwika XI, pochowanego w bazylice w Cléry
- Karola X, który abdykował i w chwili śmierci nie był królem Francji, pochowanego na wygnaniu
- Ludwika Filipa I, z bocznej linii Burbonów i pochowanego w rodzinnej kaplicy w Dreux
W 1793 roku, podczas rewolucji, bazylika padła łupem tłumu. We wrześniu kościół obrabowano i zdewastowano, a w dniach 12-25 października, na polecenie parlamentu rewolucyjnego, zbezczeszczono groby królewskie. Rozkopano krypty, otwarto trumny ze zwłokami monarchów francuskich, po czym wszystkie odkryte szczątki wrzucono do dwóch rowów wykopanych nieopodal bazyliki. Doły zalano wapnem gaszonym i zasypano ziemią. Archeolog Aleksander Lenoir ocalił większość rzeźb, przenosząc je do muzeum. Pozostałe zostały rozbite, po czym usypano z nich w Paryżu kopiec ku czci bohaterów rewolucji: Marata i Pelletiera de Saint-Fargeau. Kościół został ponownie otwarty z polecenia Napoleona Bonaparte w 1806.
Po restauracji Burbonów rozpoczęto poszukiwania zwłok Ludwika XVI i Marii Antoniny – po egzekucji ich ciała zostały zakopane w masowych grobach na cmentarzu św. Magdaleny (niedaleko miejsca, gdzie obecnie znajduje się Kościół św. Magdaleny) i przykryte wapniem. 21 stycznia 1815 ciała odnaleziono, zidentyfikowano (ponad dwadzieścia lat po egzekucji) i przeniesiono do krypty bazyliki. W 1817, na polecenie króla Ludwika XVIII rozpoczęto poszukiwania mogił ze zwłokami monarchów francuskich. Odkryto je 18 stycznia, po czym dokonano ekshumacji i z zachowaniem ceremoniału ponownie pochowano w krypcie bazyliki, w pięciu trumnach, ponieważ szczątków nie udało się zidentyfikować. W 1824 zmarł Ludwik XVIII i był ostatnim królem Francji, który został pochowany w Saint-Denis. Jego grobowiec umieszczono w pobliżu grobów jego brata i bratowej (Ludwika XVI i Marii Antoniny). W wyniku renowacji prowadzonej pod kierunkiem Eugène Viollet-le-Duca do bazyliki wróciły posągi królów. W bazylice pochowano również wszystkich członków francuskiej rodziny królewskiej, zmarłych między 1815 a 1830.
Do krypty przeniesiono szczątki Ludwika VII, który pierwotnie pochowany został w opactwie Saint-Point i dlatego uniknął profanacji przez rewolucjonistów. W 2004 do bazyliki przeniesiono zmumifikowane serce, należące prawdopodobnie do Ludwika XVII (syna Ludwika XVI i Marii Antoniny), który w 1795 zmarł w więzieniu Temple i prawdopodobnie pochowany został na cmentarzu przy kościele Sainte Marguerite w Paryżu.
Bazylika Saint Denis (fr. basilique Saint-Denis) – nekropolia królów francuskich, w której zostali pochowani prawie wszyscy monarchowie francuscy. Bazylika znajduje się w mieście o tej samej nazwie, które mieści się zaraz za północnymi rubieżami Paryża. Święty Dionizy, patron Francji i zarazem bazyliki, był według legendy pierwszym biskupem Paryża. Na miejscu jego pochówku wzniesiono początkowo kaplicę. Dagobert I ufundował opactwo i sprowadził do Saint-Denis benedyktynów.
Budowę obecnej bazyliki, jednej z pierwszych budowli wzniesionych w stylu gotyckim, rozpoczęto w 1136 za czasów opata Sugera, prace zakończono dopiero u schyłku XIII wieku. Opactwo służyło przez wieki jako sceneria uroczystości pogrzebowych i miejsce pochówku królów Francji. W sarkofagach, często zdobionych rzeźbami, pochowani zostali wszyscy monarchowie francuscy rządzący od X wieku do 1789. Brakuje tu tylko szczątków:
- Filipa I, pochowanego w opactwie Fleury
- Ludwika XI, pochowanego w bazylice w Cléry
- Karola X, który abdykował i w chwili śmierci nie był królem Francji, pochowanego na wygnaniu
- Ludwika Filipa I, z bocznej linii Burbonów i pochowanego w rodzinnej kaplicy w Dreux
W 1793 roku, podczas rewolucji, bazylika padła łupem tłumu. We wrześniu kościół obrabowano i zdewastowano, a w dniach 12-25 października, na polecenie parlamentu rewolucyjnego, zbezczeszczono groby królewskie. Rozkopano krypty, otwarto trumny ze zwłokami monarchów francuskich, po czym wszystkie odkryte szczątki wrzucono do dwóch rowów wykopanych nieopodal bazyliki. Doły zalano wapnem gaszonym i zasypano ziemią. Archeolog Aleksander Lenoir ocalił większość rzeźb, przenosząc je do muzeum. Pozostałe zostały rozbite, po czym usypano z nich w Paryżu kopiec ku czci bohaterów rewolucji: Marata i Pelletiera de Saint-Fargeau. Kościół został ponownie otwarty z polecenia Napoleona Bonaparte w 1806.
Po restauracji Burbonów rozpoczęto poszukiwania zwłok Ludwika XVI i Marii Antoniny – po egzekucji ich ciała zostały zakopane w masowych grobach na cmentarzu św. Magdaleny (niedaleko miejsca, gdzie obecnie znajduje się Kościół św. Magdaleny) i przykryte wapniem. 21 stycznia 1815 ciała odnaleziono, zidentyfikowano (ponad dwadzieścia lat po egzekucji) i przeniesiono do krypty bazyliki. W 1817, na polecenie króla Ludwika XVIII rozpoczęto poszukiwania mogił ze zwłokami monarchów francuskich. Odkryto je 18 stycznia, po czym dokonano ekshumacji i z zachowaniem ceremoniału ponownie pochowano w krypcie bazyliki, w pięciu trumnach, ponieważ szczątków nie udało się zidentyfikować. W 1824 zmarł Ludwik XVIII i był ostatnim królem Francji, który został pochowany w Saint-Denis. Jego grobowiec umieszczono w pobliżu grobów jego brata i bratowej (Ludwika XVI i Marii Antoniny). W wyniku renowacji prowadzonej pod kierunkiem Eugène Viollet-le-Duca do bazyliki wróciły posągi królów. W bazylice pochowano również wszystkich członków francuskiej rodziny królewskiej, zmarłych między 1815 a 1830.
Do krypty przeniesiono szczątki Ludwika VII, który pierwotnie pochowany został w opactwie Saint-Point i dlatego uniknął profanacji przez rewolucjonistów. W 2004 do bazyliki przeniesiono zmumifikowane serce, należące prawdopodobnie do Ludwika XVII (syna Ludwika XVI i Marii Antoniny), który w 1795 zmarł w więzieniu Temple i prawdopodobnie pochowany został na cmentarzu przy kościele Sainte Marguerite w Paryżu.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz