ock of Cashel (Skała Cashel, irl. Carraig Phadraig) – zespół średniowiecznych budowli sakralno-obronnych w Cashel, (hrabstwo Tipperary, Republika Irlandii) położony na stromym wapiennym wzgórzu. Słowo „cashel” jest zanglicyzowaną wersją irlandzkiego słowa "caiseal" oznaczającego twierdzę. Wedle legendy skała została utworzona przez Szatana, który przelatywał nad tym miejscem z wielkim głazem w zębach. Gdy zobaczył św. Patryka szykującego się do postawienia nowego kościoła w tym miejscu, wstrząśnięty upuścił ów kamień tworząc Rock of Cashel.
Przypuszcza się, że miejsce było w przeszłości ośrodkiem druidycznym. Od IV w. królowie Munsteru wykorzystywali je do celów ceremonialnych. Wg legendy św. Patryk ochrzcił tu króla Aengusa.
Inna legenda mówi, że to tu św. Patryk zerwał koniczynę by na jej przykładzie tłumaczyć miejscowym ideę Trójcy Świętej – trzech bytów (trzy listki) stanowiących w rzeczywistości jedno. Od tego zdarzenia przyjęto koniczynę za nieoficjalny symbol Irlandii.
Po chrzcie św. Patryka w V w., ważne centrum chrześcijańskie. W XII w. większą część Skały przekazano kościołowi. W 1647 najazd wojsk angielskich, które zniszczyły wiele budynków (część została odrestaurowana na przełomie XIX i XX w.)
Jest to najstarszy i najpiękniejszy kościół irlandzki. Pochodzi z lat 1127-1134. W architekturze obiektu widać wyraźne wpływy kontynentalne, np. bliźniacze kwadratowe wieże, tympanony nad okazałą brama północną. Nad tym wejściem (niegdyś głównym, obecnie zamurowanym) wyrzeźbiono bestię łapana przez centaura w normańskim hełmie, jednocześnie pożerającą inną bestię. Sześć rzędów filarów tworzy portyk przykryty dachem. Na zwieńczeniach łuków znajdują się ludzkie głowy, fantastyczne zwierzęta, żłobienia, woluty i kapitele. Na ścianie na wprost wejścia znajdują się potrójne arkady z dużym okrągłym oknem, będącym niegdyś źródłem światła dla całej kaplicy. W przeszłości wnętrze było pomalowane na żywe kolory, czego resztki widać jeszcze nad ołtarzem i arkadami. Pod ścianą znajduje się sarkofag z XII w., w którym pochowano ponoć króla Cormaca.
Zbudowany w XV w. dla ośmiu osób śpiewających do mszy (meistersingers). Na dole znajduje się oryginalny krzyż św. Patryka, którego cokół to wg tradycji kamień koronacyjny królów Munsteru. Z jednej strony krzyża znajduje się rzeźba Jezusa, a z drugiej św. Patryka. Lewe ramie wsparte jest na podpórce (druga się nie zachowała), która prawdopodobnie symbolizuje łotra ukrzyżowanego wraz z Chrystusem. Krzyż pozbawiony jest charakterystycznej dla krzyży irlandzkich "auroeroli". Na piętrze budowli znajduje się sala główna z przegrodami i galerią minstreli oraz sypialnie.
Budowę katedry rozpoczęto mniej więcej w latach 30. XIII w. Początkowo miała być w stylu anglonormańskim, z gotyckimi łukami i oknami. Ostatecznie wybudowano ją bez żadnej pomocy i wzorców z zagranicy. Zbudowana jest z wapieni. Zdobi ją ciąg okien lancetowych oraz okna czterolistne (głównie w prezbiterium). Smukłe okna pierwszego typu zostały zmniejszone w celu poprawy bezpieczeństwa miejsca przed najazdami. Zarówno prezbiterium jak i nawa nie mają bocznych obejść. Nawa była skrócona w celu postawienia wieży zamkowej – pełniła funkcje obronne i była rezydencja biskupa, tak ze obecnie jest krótsza od prezbiterium. Nad nawą widać ślady po dźwigniach, świadczące o istnieniu sali o drewnianej podłodze z wejściem od strony wieży.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz