Novospassky Monastery, Moscow
Monaster Nowospasski – stauropigialny prawosławny klasztor w Moskwie, powstały w 1330. Monaster Nowospasski jest kontynuatorem tradycji Monasteru Spasskiego, powstałego w 1330 w obrębie Kremla moskiewskiego. Jego pierwszymi mieszkańcami byli mnisi sprowadzeni z Monasteru Daniłowskiego. W 1462, w czasie przebudowy obiektów wchodzących w skład Kremla, wspólnota monastyczna otrzymała nową siedzibę, nazwaną Monasterem Nowospasskim[2]. W latach 1491–1496 został wzniesiony główny sobór na potrzeby nowego kompleksu klasztornego[2]. Od XVI w. sobór ten był tradycyjnym miejscem pochówków członków rodziny Romanowów. W latach 20. XVII w. w kompleksie klasztornym zbudowany został pałac biskupi, który został rezydencją patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Filareta[2]. Po 1630 z polecenia cara Michała I Romanowa monaster został otoczony murami obronnymi z basztami, strzelnicami i stanowiskami dla armat i muszkietów. Ich łączna długość przekracza 500 metrów, mają one dwa metry grubości i 7,5 metra wysokości[3]. W latach 40. XVII w. powstały również nowe budynki mieszkalnego z celami dla mnichów. W 1645 archimandryta Jonasz zainicjował rozbiórkę soboru z XV wieku, który zastąpiono nową, potężniejszą świątynią z pięcioma kopułami[3]; budowę zakończono już w czasie sprawowania urzędu przez następcę Jonasza Nikona[4]. Wnętrze soboru zostało udekorowane freskami. Obok wizerunków świętych wykonujący dekorację malarze umieścili postacie Homera, Orfeusza, Platona oraz innych filozofów i twórców antycznych. Umieszczając ich wizerunki poniżej postaci świętych, pragnęli ukazać niższość osiągnięć cywilizacji pogańskich w porównaniu z chrześcijaństwem[5]. Gotowa cerkiew, pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, została poświęcona 19 września 1649[5]. W roku następnym książę Czerkasski ufundował dla klasztoru cerkiew św. Mikołaja, zaś w latach 1673–1675 powstała cerkiew Opieki Matki Bożej[5].
W latach 1758–1784 z przerwami wywołanymi brakiem funduszy wznoszona była, według projektu Iwana Żerebcowa, dzwonnica monasterska, której architektura naśladuje wygląd dzwonnicy Ławry Troicko-Siergijewskiej. Łączna wysokość wieży to 78 metrów[5]. W latach 1791–1795 w północno-zachodnim narożniku murów obronnych soboru wzniesiono, na miejscu starszej cerkwi, cerkiew Ikony Matki Bożej "Znak", służącą jako kaplica grobowa rodziny Szeremetiewów. Jej projektantem był J. Nazarow[5]. Inne rosyjskie rodziny szlacheckie posiadały swoje grobowce na cmentarzu rozciągającym się w sąsiedztwie monasteru[5].
W 1918, po rewolucji październikowej, władze bolszewickie zmieniły monaster w więzienie. Następnie klasztor mieścił izbę wytrzeźwień, mieszkania i instytut sztuki. Został zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu w 1991 i od tego czasu ponownie jest czynnym monasterem męskim[6].
Monaster Nowospasski – stauropigialny prawosławny klasztor w Moskwie, powstały w 1330. Monaster Nowospasski jest kontynuatorem tradycji Monasteru Spasskiego, powstałego w 1330 w obrębie Kremla moskiewskiego. Jego pierwszymi mieszkańcami byli mnisi sprowadzeni z Monasteru Daniłowskiego. W 1462, w czasie przebudowy obiektów wchodzących w skład Kremla, wspólnota monastyczna otrzymała nową siedzibę, nazwaną Monasterem Nowospasskim[2]. W latach 1491–1496 został wzniesiony główny sobór na potrzeby nowego kompleksu klasztornego[2]. Od XVI w. sobór ten był tradycyjnym miejscem pochówków członków rodziny Romanowów. W latach 20. XVII w. w kompleksie klasztornym zbudowany został pałac biskupi, który został rezydencją patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Filareta[2]. Po 1630 z polecenia cara Michała I Romanowa monaster został otoczony murami obronnymi z basztami, strzelnicami i stanowiskami dla armat i muszkietów. Ich łączna długość przekracza 500 metrów, mają one dwa metry grubości i 7,5 metra wysokości[3]. W latach 40. XVII w. powstały również nowe budynki mieszkalnego z celami dla mnichów. W 1645 archimandryta Jonasz zainicjował rozbiórkę soboru z XV wieku, który zastąpiono nową, potężniejszą świątynią z pięcioma kopułami[3]; budowę zakończono już w czasie sprawowania urzędu przez następcę Jonasza Nikona[4]. Wnętrze soboru zostało udekorowane freskami. Obok wizerunków świętych wykonujący dekorację malarze umieścili postacie Homera, Orfeusza, Platona oraz innych filozofów i twórców antycznych. Umieszczając ich wizerunki poniżej postaci świętych, pragnęli ukazać niższość osiągnięć cywilizacji pogańskich w porównaniu z chrześcijaństwem[5]. Gotowa cerkiew, pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, została poświęcona 19 września 1649[5]. W roku następnym książę Czerkasski ufundował dla klasztoru cerkiew św. Mikołaja, zaś w latach 1673–1675 powstała cerkiew Opieki Matki Bożej[5].
W latach 1758–1784 z przerwami wywołanymi brakiem funduszy wznoszona była, według projektu Iwana Żerebcowa, dzwonnica monasterska, której architektura naśladuje wygląd dzwonnicy Ławry Troicko-Siergijewskiej. Łączna wysokość wieży to 78 metrów[5]. W latach 1791–1795 w północno-zachodnim narożniku murów obronnych soboru wzniesiono, na miejscu starszej cerkwi, cerkiew Ikony Matki Bożej "Znak", służącą jako kaplica grobowa rodziny Szeremetiewów. Jej projektantem był J. Nazarow[5]. Inne rosyjskie rodziny szlacheckie posiadały swoje grobowce na cmentarzu rozciągającym się w sąsiedztwie monasteru[5].
W 1918, po rewolucji październikowej, władze bolszewickie zmieniły monaster w więzienie. Następnie klasztor mieścił izbę wytrzeźwień, mieszkania i instytut sztuki. Został zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu w 1991 i od tego czasu ponownie jest czynnym monasterem męskim[6].
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz