Milan Cathedral
Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano, wdialekcie lombardzkim - Dom de Milan) - gotycka marmurowa katedra, jeden z najbardziej znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na świecie (długość - 157m, szerokość - 109m). Również wspaniałe witraże w chórze katedry, należą do największych na świecie.
Na miejscu obecnej katedry znajdowała się wczesnochrzescijańska katedra Santa Maria Maggiore i nieco większa bazylika rzymska wyswięcona później na kościół sw. Tekli. Obie budowle pochodziły z w wieku IV, były wielokrotnie burzone i ze zmianami odbudowywane. Budowę obecnej świątyni rozpoczął w 1386 książę Gian Galeazzo Visconti. Zakończona została natomiast dopiero w epoce Napoleona. Katedra została wyświęcona w 1572 przez kardynała i arcybiskupa Mediolanu Karola Boromeusza. W przewadze gotycki styl budowli, w jej fasadzie jest jednak konglomeratem form barokowych i neogotyckich, ktore pojawily sie w czasie przebudowy w roku 1858.
Reprezentacyjny plac ktedralny powstał dopiero w latach 1865-1873.
Dach katedry dostępny jest dla turystów (schody lub winda). Widać z niego panoramę miasta, a przy dobrej widocznosci Alpy.
Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje sie wieżyczka, zwieńczona widoczną z daleka, złoconą figurą Madonny. Mieszkańcy Mediolanu nazywają ją La Madonnina i wspominają w nieoficjalnym hymnie miasta "O mia bela Madunina...".
W posadzce katedry znajduje sie mosiężna linia obrazujaca południk przechodzący przez Mediolan. W koleracji z umieszczonym w sklepieniu niewielkim otworem, przez który światło słoneczne pada na tę linię, można określić najwyższe położenie słońca - południe.
Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano, wdialekcie lombardzkim - Dom de Milan) - gotycka marmurowa katedra, jeden z najbardziej znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na świecie (długość - 157m, szerokość - 109m). Również wspaniałe witraże w chórze katedry, należą do największych na świecie.
Na miejscu obecnej katedry znajdowała się wczesnochrzescijańska katedra Santa Maria Maggiore i nieco większa bazylika rzymska wyswięcona później na kościół sw. Tekli. Obie budowle pochodziły z w wieku IV, były wielokrotnie burzone i ze zmianami odbudowywane. Budowę obecnej świątyni rozpoczął w 1386 książę Gian Galeazzo Visconti. Zakończona została natomiast dopiero w epoce Napoleona. Katedra została wyświęcona w 1572 przez kardynała i arcybiskupa Mediolanu Karola Boromeusza. W przewadze gotycki styl budowli, w jej fasadzie jest jednak konglomeratem form barokowych i neogotyckich, ktore pojawily sie w czasie przebudowy w roku 1858.
Reprezentacyjny plac ktedralny powstał dopiero w latach 1865-1873.
Dach katedry dostępny jest dla turystów (schody lub winda). Widać z niego panoramę miasta, a przy dobrej widocznosci Alpy.
Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje sie wieżyczka, zwieńczona widoczną z daleka, złoconą figurą Madonny. Mieszkańcy Mediolanu nazywają ją La Madonnina i wspominają w nieoficjalnym hymnie miasta "O mia bela Madunina...".
W posadzce katedry znajduje sie mosiężna linia obrazujaca południk przechodzący przez Mediolan. W koleracji z umieszczonym w sklepieniu niewielkim otworem, przez który światło słoneczne pada na tę linię, można określić najwyższe położenie słońca - południe.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz