Katedra Notre-Dame w Tournai (fr. Cathédrale Notre-Dame de Tournai) - kościół rzymskokatolicki, położony w centrum Tournai w południowo-zachodniej, walońskiej części Belgii. Siedziba biskupa diecezji Tournai. Uchodzi za najwspanialszą katedrę w Belgii.
Historia katedry sięga czasów króla Franków Chlodwiga I, który przyjął chrześcijaństwo w 496 i mniej więcej w tym czasie ufundował kościół w Tournai, które było stolicą jego imperium. Budowę nadzorował biskup Tournai, św. Eleuteriusz[2]. W IX w. kościół Chlodwiga został przebudowany na bazylikę.
W 881 podczas najazdów Wikingów kościół został zburzony, po czym odbudowano go. W 1066 zburzony ponownie. W 1092 założono opactwo św. Marcina w Tournais[2].
W XI w. rozpoczęto budowę obecnej katedry w stylu romańskim według projektu podobnego do planów katedr w Spirze i Wormacji. W XI w. wzniesiono nawę główną a latach 1150–1250 7 wież katedralnych, z których zachowało się do dziś 5. Zewnętrzne wieże mają po 83 m wysokości[3]. W 1171 świątynia otrzymała wezwanie Najświętszej Maryi Panny[2]. W latach 40. XIII w. francuscy mistrzowie budowlani zbudowali w miejsce dotychczasowego romańskiego gotyckie prezbiterium o długości prawie równej długości nawy głównej. Jest ono wysokie na 33 m a szerokie na 30 m. Wokół absydy zbudowano wieniec 5 kaplic. Nawę od prezbiterium oddziela olbrzymie, marmurowe lektorium. Renesansowe meble wykonał Cornelis de Vrient (1514–1575).
Gdy do miasta dotarła fala reformacji, wiele rzeźb zniszczono. W 1566 z katedry zabrano i zniszczono szereg dokumentów, w tym akt nadania sporządzony przez ojca Chlodwiga, króla Childeryka I.
Po raz kolejny katedra ucierpiała, gdy przez Tournai w 1794 przeszły oddziały francuskich rewolucjonistów.
W latach 1850–1860 katedra pod kierunkiem Lemaistre’a d’Astaign przeszła gruntowną renowację; m. in. odnowiono maswerki i uzupełniono witraże. Udało się zachować pierwotny nastrój katedry wzmacniając harmonijne połączenie stylu romańskiego z gotyckim.
Katedra była restaurowana również po drugiej wojnie światowej[4].
W grudniu 2000 została wpisana na listę Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości.
Katedra Notre-Dame leży w sercu Starego Miasta w Tournai, nieopodal lewego brzegu Skaldy. Jest oddzielona od staromiejskiej zabudowy szeregiem ulic, placów i ogrodów z wyjątkiem strony zachodniej, gdzie jej fronton wychodzi na Place de l’Evêché[5].
Architektonicznie katedra jest wynikiem trzech okresów budowy, widocznych w jej bryle: romańskie nawy, gotyckie prezbiterium i zbudowany w stylu przejściowym transept, ktorego najbardziej charakterystycznym elementem jest zespół 5 wież-dzwonnic[5]. Dlugosc katedry wynosi 134m.
Historia katedry sięga czasów króla Franków Chlodwiga I, który przyjął chrześcijaństwo w 496 i mniej więcej w tym czasie ufundował kościół w Tournai, które było stolicą jego imperium. Budowę nadzorował biskup Tournai, św. Eleuteriusz[2]. W IX w. kościół Chlodwiga został przebudowany na bazylikę.
W 881 podczas najazdów Wikingów kościół został zburzony, po czym odbudowano go. W 1066 zburzony ponownie. W 1092 założono opactwo św. Marcina w Tournais[2].
W XI w. rozpoczęto budowę obecnej katedry w stylu romańskim według projektu podobnego do planów katedr w Spirze i Wormacji. W XI w. wzniesiono nawę główną a latach 1150–1250 7 wież katedralnych, z których zachowało się do dziś 5. Zewnętrzne wieże mają po 83 m wysokości[3]. W 1171 świątynia otrzymała wezwanie Najświętszej Maryi Panny[2]. W latach 40. XIII w. francuscy mistrzowie budowlani zbudowali w miejsce dotychczasowego romańskiego gotyckie prezbiterium o długości prawie równej długości nawy głównej. Jest ono wysokie na 33 m a szerokie na 30 m. Wokół absydy zbudowano wieniec 5 kaplic. Nawę od prezbiterium oddziela olbrzymie, marmurowe lektorium. Renesansowe meble wykonał Cornelis de Vrient (1514–1575).
Gdy do miasta dotarła fala reformacji, wiele rzeźb zniszczono. W 1566 z katedry zabrano i zniszczono szereg dokumentów, w tym akt nadania sporządzony przez ojca Chlodwiga, króla Childeryka I.
Po raz kolejny katedra ucierpiała, gdy przez Tournai w 1794 przeszły oddziały francuskich rewolucjonistów.
W latach 1850–1860 katedra pod kierunkiem Lemaistre’a d’Astaign przeszła gruntowną renowację; m. in. odnowiono maswerki i uzupełniono witraże. Udało się zachować pierwotny nastrój katedry wzmacniając harmonijne połączenie stylu romańskiego z gotyckim.
Katedra była restaurowana również po drugiej wojnie światowej[4].
W grudniu 2000 została wpisana na listę Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości.
Katedra Notre-Dame leży w sercu Starego Miasta w Tournai, nieopodal lewego brzegu Skaldy. Jest oddzielona od staromiejskiej zabudowy szeregiem ulic, placów i ogrodów z wyjątkiem strony zachodniej, gdzie jej fronton wychodzi na Place de l’Evêché[5].
Architektonicznie katedra jest wynikiem trzech okresów budowy, widocznych w jej bryle: romańskie nawy, gotyckie prezbiterium i zbudowany w stylu przejściowym transept, ktorego najbardziej charakterystycznym elementem jest zespół 5 wież-dzwonnic[5]. Dlugosc katedry wynosi 134m.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz