Santa Prassede, Rome
Bazylika św. Praksedy w Rzymie (wł. Basilica di Santa Prassede) – kościół tytularny, bazylika mniejsza położony na Eskwilinie, w Rzymie.
Kościół ufundowany został jakoby już w połowie II wieku, jednak obecnie istniejąca budowla spoczywa na fundamentach z V wieku (pierwsza pewna wzmianka pochodzi z 489) i została zbudowana przez papieża Hadriana I ok. 780 jako miejsce przechowywania kości córek św. Pudensa, senatora rzymskiego, który jako pierwszy został jakoby nawrócony przez św. Piotra – św. Prassedy (Praksedy) i św. Pudencjany (prawdopodobnie postaci fikcyjnej). Zostały one jakoby ukarane śmiercią za pochowanie wczesnych męczenników chrześcijańskich wbrew prawu rzymskiemu. W 822 bazylika została rozbudowana i ozdobiona mozaikami przez papieża Paschalisa I.
Jeden z najstarszych kościołów w Rzymie zawierający zespół mozaik w stylu bizantyjskim.
Trójnawowa bazylika. W środkowej nawie znajduje się kamienna płyta przykrywająca studnię w której wg legendy św. Prakseda miała pochować szczątki około 2000 męczenników. Apsyda ozdobiona jest mozaiką przedstawiająca Chrystusa po którego prawej stronie stoją św. Piotr, św. Pudencjana, św. Zenon a po lewej św. Paweł, św. Prakseda i papież Paschalis[1]. Za perłę wczesnochrześcijańskiej sztuki bizantyjskiej uchodzi również kompleks mozaik pokrywających sklepienie niewielkiej bocznej kaplicy św. Zenona, zbudowanej przez papieża Paschalisa jako miejsce pochówku jego matki. Mozaiki te przedstawiają Jezusa i Matkę Boską w otoczeniu świętych[2].
W kościele przechowywane są relikwie obu sióstr oraz fragment słupa przy którym biczowany był Chrystus.
Mozaika na sklepieniu kaplicy św. Zenona
Przedstawienie anioła w kaplicy św. Zenona
Przedstawienie papieża Paschalisa na mozaice
Wnętrze bazyliki
Bazylika św. Praksedy w Rzymie (wł. Basilica di Santa Prassede) – kościół tytularny, bazylika mniejsza położony na Eskwilinie, w Rzymie.
Kościół ufundowany został jakoby już w połowie II wieku, jednak obecnie istniejąca budowla spoczywa na fundamentach z V wieku (pierwsza pewna wzmianka pochodzi z 489) i została zbudowana przez papieża Hadriana I ok. 780 jako miejsce przechowywania kości córek św. Pudensa, senatora rzymskiego, który jako pierwszy został jakoby nawrócony przez św. Piotra – św. Prassedy (Praksedy) i św. Pudencjany (prawdopodobnie postaci fikcyjnej). Zostały one jakoby ukarane śmiercią za pochowanie wczesnych męczenników chrześcijańskich wbrew prawu rzymskiemu. W 822 bazylika została rozbudowana i ozdobiona mozaikami przez papieża Paschalisa I.
Jeden z najstarszych kościołów w Rzymie zawierający zespół mozaik w stylu bizantyjskim.
Trójnawowa bazylika. W środkowej nawie znajduje się kamienna płyta przykrywająca studnię w której wg legendy św. Prakseda miała pochować szczątki około 2000 męczenników. Apsyda ozdobiona jest mozaiką przedstawiająca Chrystusa po którego prawej stronie stoją św. Piotr, św. Pudencjana, św. Zenon a po lewej św. Paweł, św. Prakseda i papież Paschalis[1]. Za perłę wczesnochrześcijańskiej sztuki bizantyjskiej uchodzi również kompleks mozaik pokrywających sklepienie niewielkiej bocznej kaplicy św. Zenona, zbudowanej przez papieża Paschalisa jako miejsce pochówku jego matki. Mozaiki te przedstawiają Jezusa i Matkę Boską w otoczeniu świętych[2].
W kościele przechowywane są relikwie obu sióstr oraz fragment słupa przy którym biczowany był Chrystus.
Mozaika na sklepieniu kaplicy św. Zenona
Przedstawienie anioła w kaplicy św. Zenona
Przedstawienie papieża Paschalisa na mozaice
Wnętrze bazyliki
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz