Santa Maria in Cosmedin, Rome
Bazylika Santa Maria in Cosmedin (wł. Basilica di Santa Maria in Cosmedin) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.
Kościół (bazylika) zbudowany w VI wieku na resztkach starożytnych ruin, był przez długi czas ośrodkiem religijnego życia licznej kolonii greckiej osiadłej w Rzymie. Druga część nazwy kościoła zapożyczona została od greckiego klasztoru Kosmidionw Konstantynopolu lub greckiego przymiotnika 'piękny'.
Proste i surowe wnętrze posiada w środku nawy głównej tzw. Schola Cantorum, miejsce gdzie zbierano się na naukę śpiewu kościelnego, ozdobionego różnokolorową mozaiką typu Kosmatów (cosmatesco), podobnie jak baldachim i posadzka. Kościół został pod koniec XIX wieku odnowiony i z tego czasu pochodzą freski w apsydach. W podziemiach do których można zejść schodami, znajdują się kolumny i bloki granitu ze starej świątyni Cerery. W pierwszej kaplicy po lewej stronie zobaczyć można interesującą chrzcielnicę, przerobioną z antycznego sarkofagu.
W jednym z bocznych ołtarzy kościoła przechowywana jest jako relikwia czaszka[1] św. Walentego.
Bazylika Santa Maria in Cosmedin (wł. Basilica di Santa Maria in Cosmedin) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.
Kościół (bazylika) zbudowany w VI wieku na resztkach starożytnych ruin, był przez długi czas ośrodkiem religijnego życia licznej kolonii greckiej osiadłej w Rzymie. Druga część nazwy kościoła zapożyczona została od greckiego klasztoru Kosmidionw Konstantynopolu lub greckiego przymiotnika 'piękny'.
Proste i surowe wnętrze posiada w środku nawy głównej tzw. Schola Cantorum, miejsce gdzie zbierano się na naukę śpiewu kościelnego, ozdobionego różnokolorową mozaiką typu Kosmatów (cosmatesco), podobnie jak baldachim i posadzka. Kościół został pod koniec XIX wieku odnowiony i z tego czasu pochodzą freski w apsydach. W podziemiach do których można zejść schodami, znajdują się kolumny i bloki granitu ze starej świątyni Cerery. W pierwszej kaplicy po lewej stronie zobaczyć można interesującą chrzcielnicę, przerobioną z antycznego sarkofagu.
W jednym z bocznych ołtarzy kościoła przechowywana jest jako relikwia czaszka[1] św. Walentego.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udestępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz