Antiochia Pizydyjska lub Antiochia w Pizydii – miasto leżące w środkowo-wschodnim rejonie Azji Mniejszej w tzw. Pizydii, na granicy z Frygią, więc w różnych okresach należało do jednej lub drugiej prowincji[1][2] Ruiny tego miasta znajdują się niedaleko Yalvaç na terenie Turcji na brzegach rzeki Antios.
Założona przed 280 r. p.n.e. przez Seleukosa I Nikatora, który nazwał ją na cześć swego ojca, Antiocha. Leżała na szlaku handlowym łączącym Cylicję z Efezem. Zamieszkiwana przez ludzi z różnych narodów, m.in. sporo Żydów, którzy wybudowali tam synagogę. Miasto ufortyfikowali Grecy, a potem Rzymianie. W 189 r. p.n.e. ogłoszona została przez Rzymian wolnym miastem, a w 6 r. p.n.e. August uznał ją za kolonię rzymską. Była ośrodkiem administracji cywilnej i wojskowej w południowej części prowincji rzymskiej Galacji. Było to zhellenizowane miasto, w którym mówiono po grecku.
Według Biblii Apostoł Paweł z Barnabą dwukrotnie odwiedzili je podczas pierwszej podróży misjonarskiej w latach 47-48 n.e, m.in. przemawiali w tamtejszej synagodze, a sporo ludzi okazało zainteresowanie[3]. Niektórzy Żydzi zazdrościli jednak, że słuchają ich tłumy, i dlatego podburzyli wpływowe osoby do ich wyrzucenia z miasta.
| Materiał ten pochodzi ze strony www.pl.wikipedia.org i czeka na zastąpienie nowym i unikatowym tekstem. Powyższy materiał udostępniony jest na zasadach licencji Creative Commons. |
0 komentarzy:
Prześlij komentarz